رايزر چيست
در سيستم آبياري باراني رايزر به لوله اي اطلاق مي شود كه بر روي لوله اصلي و فرعي نصب شده و وظيفه رايزر ، رساندن آب به سطح خاك مي باشد تا عمل تغذيه و آبرساني به لوله هاي فرعي و لوله اي مانيفيلد انجام شود.
رايزرها معمولا از جنس گالوانيزه يا آهني و لوله پلي اتيلن و يا يو پي وي سي ساخته ميشوند كه دو مورد اخر در آبهاي شور ، كاربرد بيشتري دارند.
بسته به اينكه اتصالات دو طرف رايزها از چه نوعي باشد ، رايزر به صورت رزوه اي يا فلنچي توليد و انتخاب ميگردند.
رايزرها بر اساس ميزان آب مورد نياز در سطح خاك در قطرهاي مختلف از 5/1 تا 4 اينچ انتخاب مي گردند . البته در سيستمهاي آبياري سنتي ، رايزرها مي توانند تا 8 و در موارد استثانيي تا قطر 10 اينچ نيز انتخاب شوند. معمولا در انتهاي بيروني و يا سطح بالايي رايزرها ، شيرهاي قطع و وصل قرار مي گيرد كه تعيين كننده ميزان تامين خروج آب از رايزر مي باشد.
فاصله رايزرها در سيستمهاي آبياري بسته به فاصله مانيفيلد ها از هم و يا سطح پوشش دستگاههاي آبياري باراني نصب شده در مزرعه مي باشد كه معمولا بين 36 تا 108 متر مي باشد.
در سيستم آبياري ثقلي ، فااصله رايزرها بسته به فاصله جويهاي آبياري ، بين 60 تا 80 متر نصب مي گردد.
رايزرهايي كه در سيستم آبياري باراني كلاسيك ويل موو استفاده مي شود داراي درپوشهاي مخصوص به نام هيدرانت مي باشند كه روي كليه رايزرها نصب شده و در زمان استفاده از اين رايزرها ، شيرهاي هيدرانت مخصوص عمليات باز و بسته كردن هيدرانت براي سيستم آبياري باراني مي باشند.
در آبياري باراني كلاسيك ثابت كه لوله هاي فرعي در زير خاك مدفون هستند رايزرهاي يك و يا دو اينچ در فاصله 20 يا 25 متري نصب مي گردند كه سطح بالايي آنها متصل به شيرهاي خودكار يك و يا دو اينچ مي باشند.
در اين نوع سيستم آبياري باراني ، رايزر 1 يا 2 اينچ موجود مي باشد كه يك طرف آنها متصل به آبپاشهاي مخصوص آبياري بوده و سر ديگر آنها مجهز به قلابهاي مخصوص مي باشند كه داخل شيرهاي خودكار قرار مي گيرند.

شير خودكار

اتصالات پلي اتيلن